در امتداد این سالها، دولت ب
رای تحریک بخشهای مختلف کشور، برنامههای متعددی ارائه داده است. این برنامهها شامل توسعه اقتصادی، بهبود خدمات بهداشت عمومی، ارتقای سطح و تقویت پایههای اجتماعی است. با این حال، نقدی پھٹنا بر این که برخی از این برنامهها ممکن است نیازها را بهخوبی پوشش ندهند، وجود د
ارد.
یک نمونه مهم از ا
ین ??قد، توسعه اقتصادی است. دولت ب
رای کاهش بیک
اریتاب، ایجاد فرصتیهای شغلی و تقویت باز
اریابی داخلی، طرحهایی ارائه داده است. اما سوال این است که آیا این برنامهها به اندازه کافی گسترده و باهوشیا
رانه اجرا میشوند؟
در بخش، مثلاً، دولت بر روی توسعه کشاورزی با رویکرد و افزایش صادرات محصولات агریایی تمرکز د
ارد. این برنامهها ب
رای کاهش وابستگی به بازارهای بینالمللی و ارتقای سطح زندگی روستاییها مفید هستند. اما برخی از فعالان agricultural در کشور که این برنامهها نیازهای خاصی را نادیده گرفتهاند، مانند مشکلات آبگیری و تحدید منابع آبی.
در حوزه آموزش و پرورش، دولت بر آن تمرکز د
ارد تا آموزش عالی و متوسطه بهبود یابد. ب
رای مثال، برنامههای پیشین ب
رای افزایش دسترسی به یادگیری درونی و ارتقای کیفیت معلمان طراحی شدهاند. این برنامهها از نظر ما، تلاش قابل توجهی در directions است که اما هنوز ب
رای رفع مشکلات اصلی در سیستم، مانند نابرابری آموزشی، کافی نیست.
ا
ین ??سائل نشان میدهد که برنامهای پیشب
ران دولت، هر چطور که باشند، نیاز به بازنویسی و بررسی دوباره دارند تا بتوانند به طور گستردهای واترتیبازی به کشورهای مختلف کمک کند.